En dan zijn we ineens thuis in Roosendaal. Donderdag 2 november was onze laatste dag in Samara, na het ontbijt zijn we op ons gemak naar het vliegveld in Liberia gereden. Liberia is de tweede hoofdstad van Costa Rica en de grootste stad van de provincie Guanacaste . Het is een belangrijk centrum voor de toeristische sector van het land. Liberia heeft de bijnaam la ciudad blanca (de witte stad) gekregen vanwege het witte grind dat ooit werd gebruikt om de wegen van de stad te maken en de witgekalkte koloniale huizen die vroeger een groot deel van de stad vormden. Een stad van ruim 56000 inwoners.

Costa Rica is een Republiek in Centraal-Amerika dat in het noorden door Nicaragua en in het zuiden door Panama wordt begrensd. In het westen en het oosten wordt het respectievelijk begrensd door de Grote Oceaan en de Caraïbische Zee. Costa Rica, wat letterlijk Rijke kust betekent, ontbond zijn leger in 1949. Volgens mij zijn er niet veel landen zonder leger. Ook is Costa Rica een land waar vele gelukkige mensen wonen. Costa Rica telt hedendaags 4,857 miljoen inwoners en is 1,5 keer zo groot als Nederland.

En wist je dat de gemiddelde Tico 79 jaar wordt. En dat zowel mannen als vrouwen elkaar bij de eerste kennismaking alleen een hand geven. Als je iemand aanspreekt, begin dan je gesprek met een groet "buenos días" of "buenas tardes", vergezeld van een glimlach, doet wonderen. Ze vinden het ook erg leuk als je een klein woordje Spaans spreekt, ook al is het met ons Spaans woordenboekje en een glimlach. Ze helpen je dan ook graag. En als ze het niet weten met bv de weg vragen sturen ze je nog liever de verkeerde kant op. Tja dat hebben wij wel gemerkt. Nee zeggen vinden ze heel moeilijk. Wel is Latijns-Amerikaanse een machismo cultuur, dat betekent dat de man een belangrijkere rol nog heeft dan de vrouw.

En wist je dat de bevolking, gallo pinto, rijst met bonen wel tot 3x per dag eten, of de salsa lizano (een soort saus) die bij zowat alles gegeten wordt. Dat ze eigenlijk altijd te laat komen en het liefst je daarna niet bellen voor een andere afspraak en ook geen telefoon aannemen als hij weet door nummerherkenning dat jij het bent. Voor alles een perfecte smoes hebben, tot aan overleden familieleden aan toe. Zo kunnen rustig tot 5 x toe dat hun tante is overleden. Dat ze nooit verder willen kijken dan het moment waar je in leeft (daar kunnen wij nog wel wat van leren!) Dat ze je al de voorrang verlenen in het verkeer zolang je het maar vraagt door met je hand te zwaaien uit het raam. Dat ze bijna nooit de excuses aanbieden.

En als je weg gaat uit een gesprek zeggen ze "Pura Vida". Letterlijk vertaald "puur leven". Wat Pura Vida eigenlijk wil zeggen, is ‘geniet’. Zegt iemand Pura Vida tegen je, dan betekent dit eigenlijk dat je op en top moet genieten van het moment en je vooral geen zorgen moet maken om kleine dingetjes.

Zo heeft ieder land zijn eigen gewoontes. Maar goed, we gaan de auto inleveren bij het vliegveld van Liberia. Een tip als je een auto wilt huren in het buitenland, doe dat bij Sunnycars. Je huurt de auto voor een bedrag inclusief alle verzekeringen. Je staat achteraf niet voor verrassingen of je laat je geen extra verzekering aansmeren. We vliegen met Copa Airlines en komen om 16.44 uur aan in Panama-city. Daar overnachten wij in hotel in de buurt van het vliegveld. We worden door het hotel opgehaald en komen in apart buurtje terecht. Ik zeg nog tegen Cees, kijk dat ziet er ook niet uit dat grote roze gebouw. En ja hoor dat was ons hotel. Helaas kunnen we hier niet over straat en blijven we bij het hotel en staat daar op het menu een tosti, zakje chips en een blikje drinken. Eigenlijk best goed om niet weg te gaan want de volgende dag hebben we onze vliegdag met twee vluchten. De eerste vlucht vertrekt om 9:30 richting New York waar we 3 uur overstappen hebben. Nou die drie uur hadden we dan ook nodig. Omdat er vorige week een aanslag heeft plaatsgevonden en een schietpartij in de stad en de voorbereidingen van de Marathon wordt het vliegveld op het hoogste niveau beveiligd. Wij hebben nog nooit zoveel onze paspoort, ticket en bagage moeten laten controleren. Uiteindelijk krijgen we de doorreisstempel in onze paspoorten. En dan hebben we nog een kwartier bij de gate voor boarden.

Vanochtend 7 uur later om 7:44 uur landen we op Schiphol. En kunnen we terugdenken aan een "geweldige reis" door Panama en Costa Rica. Panama vanwege zijn cultuur en SUPER mooie stranden en Costa Rica om zijn Flora, Fauna en de Tico's. We hebben ontzettend mooie wandelingen gemaakt door de regenwouden, jungles en natuurparken. Enorm veel dieren gezien en ik, ben uit mijn comfortzone gestapt. Alles wat kruipt griezel ik van. Alle dieren die kunnen bijten daar griezel ik van, want ja je kan hierdoor hondsdolheid krijgen. En in een klein rot bootje de Grote Oceaan op om van dichtbij een Walvis te zien springen, of in een kanootje door de mangroven van Tortuguero in een grote Onweersbui met bakken regen en even verderop een kaaiman en slangen. Raften over een ruige rivier. Apen die eigenlijk geintresseerd zijn in je rugzak voor eten. Gelukkig is Cees nergens bang voor en zei dan tactisch dat ik mij niet zo moet aanstellen. GGGRRR maar daardoor heb ik geslapen in een kamer met insecten en grote hagedissen langs mijn strandbedje liepen, douchen onder een elektrische douche en ga zo maar door.......

Onze reis was in 1 woord "GEWELDIG"