En dan is het tijd om te vertrekken naar Tortuguero. We worden oogehaald door een gezellige Tico in een oude Daihatsu Baleno die ons naar de haven van Moin brengt. In augustus heb ik contact gehad met een Costaricaan oftewel Victor Barrentas die rondleidingen verzorgd in Torteguero. Hij had een all-in prijs gemaakt; dus vervoer auto en watertaxi, cabinas en hij fungeert als privegids. We gaan zeeschilpadden 'snachts kijken, kanoen in de vroege ochtend en hiken doo het regenwoud.

Maar goed, onderweg in de auto babbelen Cees en Luis er flink op los. Spaans engels en nl. We doen een uur en 15 min over een rit van 40 km. Eenmaal aangekomen worden gekoppeld aan de regelateur van de haven. Om 10 uur stappen we in de watertaxi met nog 4 mensen. Er worden drie volle jerrycans met benzine neergezet en net al i Santa Catalina wordt er een slang ingedaan en gekoppeld aan de motor van het bootje. En daar gaan we 80 km voor de boeg door de watere nasr Tortuguero. De kapitein is een oude tico met 3 tanden in zij mond

Tortuguero is een dorp (poblado) aan de rand van het nationaal park Tortuguero in de gemeente Pococí in Costa Rica. De naam wil zoveel zeggen als schildpaddorp. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestplekken voor een drietal met uitsterven bedreigde zeeschildpadden. Dit zijn respectievelijk de Lederschildpad, de Groene Zeeschildpad en de Karetschildpad. Bij het dorp bevinden zich dan ook twee biologische onderzoeksstations. Het is een klein dorp dat slechts per boot door het oerwoud (primair regenwoud) of per vliegtuigje bereikt kan worden. Het dorp is met name bekend geworden door het ecotoerisme. Duizenden toeristen komen op het dorp af om de zeldzame schildpadden te bewonderen en boottochten te ondernemen door het nationaal park.

We zijn 2 uur onderweg als de boot stottert. Uiteindelijk komen we stil te liggen. Benzineslang uit de jerrycan in de andere, maar het probleem blijft. Er blijkt vuile benzine in te zitten en de filter is verstopt. Ook regent het inmiddels. Maar de beste man heeft hem uiteindelijk weer aan de praat. Gelukkig maar, want dobberen daar in de wirwar van rivieren in de regen is ook geen pretje. In Tortuguero staat Victor Barrantes ons al op te wachten. Hij brengt ons naar het hostel Rio del Mar net buiten het dorp. We hebben een simpele grote kamer, een bed met laken, een wc en jawel een elektrischd douche, zie foto. De buurman van nr 9 gaf aan voorzichtig te zijn met aanraken van de waterleiding ivm stroom. Het is dan wel 110 volt maar liever geen stroomstoot. Geen warmd douche voor ons?. Victor komg ons om 21.00 uur ophalen om op zoek te gaan naar zeeschildpadden die hun eieren komen leggen op het strand.

Met 30.000 zeeschildpadden per jaar is Tortuguero een van de belangrijkste broedplaatsen voor deze dieren ter wereld. De schildpadden, die vaak een lengte van een meter bereiken, komen op het strand wanneer er geen maan aan de hemel staat. Ze zoeken een plek om zich te nestelen, ergens boven de vloedlijn. Vervolgens graven de schildpadden een kuil en leggen ze hun eieren. We mogen alleen kijken olv een gids want na 18 uur mag je hier het strand niet op. We hebben een kleine kans omdat het oktober de laatste maand is waarin de schikdpad zij eieren komt leggen. Er gaat een heel proces vooraf als wij ri hting het strand gaan. De rangers van het park houden alles in de gaten en het is afwachten of ze worden gespot. Dus wachten wij in het rangerhuisje in het pikkie donker. En dan om 23 uur mogen we het strand op. Victor gaat het eea waarnemen en nog een keer. Daar staan we weer in aarde donker op het strand. Eindelijk kunnen we mee. Hij laat ons het spoor zien van de zee het strand op in het licht van de maan. We volgen het spoor en komen bij een kuil waar op dat moment een schildpad aan het bevallen is van haar eieren. Victor schijnt met een klein rood lampje bij, want zaklampen, telefoons, fototoestelldn mogen niet gebruikt worden evenals witte kleding zodat dit geen invloed kan hebben. Zo bijzonder zeg. Dan komt de ranger ons halen want ergens anders gaat er een de zee weer in. Wat een ervaring en we hebben geluk omdat het al 19 oktober is. Op de terugweg komen we nog verschillende dieren tegen, zoals de Jesus Christo leguaan, slangen en een gekko. Indrukwekkend pppfff.

We zijn 1 uur weer terug, gauw slapen want morgen om half 6 in de kano om dieren vanaf het water te spotten. De zon is net op en het is stil op het water. Wat een sirene rust krijg ik over mij heen. Heerlijk. We zien verschillende vogelsoorten, vissen die uit het water springen. En dan zien we een zeearend hoog in de boom. Wow die is indrukwekkend!! We varen over de grote rivier naar een kleinere rond een eiland. Prachtig die natuur. En dan begint het regenen. We doen gauw de regenponcho aan. We varen de mangrove in en zien een kaaiman, apen in de bomen en ondertussen bliksemt en dondert het en valt de regen met bakken uit.

We liggen stil onder bladeren van een soort palmboom. Ik zit eigenlijk niet op mijn gemak. Maar we geen andere optie dan te wachten. Eindelijk na 50 minuten regent het minder en peddelen we terug. Victor meld ons dat hij ons om 12 uur weer oppikt voor de hike door de jungle. Om 11:45 uur gaan we kaplaarsen huren, voor het geval we slangen tegenkomen. Daar gaan we, we lopen via een pad en Victor begint te vertellen over de bomen en de planten, ineens gaat hij de jungle in door de bossen hoppetee. Aaahhh denk ik, dit vind ik niet leuk. Maar ik heb geen andere keus dan snel achter Cees aan. Niet nadenken gewoon doorstappen. We hebben geen slangen gezien maat wel de "red frog".

Moe maar voldasn gaan we terug nasr de cabinas. We drinken nog een biertje en tot onze verrassing landen er een tiental papgaaien inde bomen van onze tuin en zien we een luiaard zich voort bewegen in de boom. Wat een kado zeg. Oja, gistersavond de mooie Roodoogmakikikker gespot, zie foto. Morgen vertrekken we weer, nu naar Guapiles waar onze huurauto wordt ageleverd.