Weer thuis.....

En dan zijn we ineens thuis in Roosendaal. Donderdag 2 november was onze laatste dag in Samara, na het ontbijt zijn we op ons gemak naar het vliegveld in Liberia gereden. Liberia is de tweede hoofdstad van Costa Rica en de grootste stad van de provincie Guanacaste . Het is een belangrijk centrum voor de toeristische sector van het land. Liberia heeft de bijnaam la ciudad blanca (de witte stad) gekregen vanwege het witte grind dat ooit werd gebruikt om de wegen van de stad te maken en de witgekalkte koloniale huizen die vroeger een groot deel van de stad vormden. Een stad van ruim 56000 inwoners.

Costa Rica is een Republiek in Centraal-Amerika dat in het noorden door Nicaragua en in het zuiden door Panama wordt begrensd. In het westen en het oosten wordt het respectievelijk begrensd door de Grote Oceaan en de Caraïbische Zee. Costa Rica, wat letterlijk Rijke kust betekent, ontbond zijn leger in 1949. Volgens mij zijn er niet veel landen zonder leger. Ook is Costa Rica een land waar vele gelukkige mensen wonen. Costa Rica telt hedendaags 4,857 miljoen inwoners en is 1,5 keer zo groot als Nederland.

En wist je dat de gemiddelde Tico 79 jaar wordt. En dat zowel mannen als vrouwen elkaar bij de eerste kennismaking alleen een hand geven. Als je iemand aanspreekt, begin dan je gesprek met een groet "buenos días" of "buenas tardes", vergezeld van een glimlach, doet wonderen. Ze vinden het ook erg leuk als je een klein woordje Spaans spreekt, ook al is het met ons Spaans woordenboekje en een glimlach. Ze helpen je dan ook graag. En als ze het niet weten met bv de weg vragen sturen ze je nog liever de verkeerde kant op. Tja dat hebben wij wel gemerkt. Nee zeggen vinden ze heel moeilijk. Wel is Latijns-Amerikaanse een machismo cultuur, dat betekent dat de man een belangrijkere rol nog heeft dan de vrouw.

En wist je dat de bevolking, gallo pinto, rijst met bonen wel tot 3x per dag eten, of de salsa lizano (een soort saus) die bij zowat alles gegeten wordt. Dat ze eigenlijk altijd te laat komen en het liefst je daarna niet bellen voor een andere afspraak en ook geen telefoon aannemen als hij weet door nummerherkenning dat jij het bent. Voor alles een perfecte smoes hebben, tot aan overleden familieleden aan toe. Zo kunnen rustig tot 5 x toe dat hun tante is overleden. Dat ze nooit verder willen kijken dan het moment waar je in leeft (daar kunnen wij nog wel wat van leren!) Dat ze je al de voorrang verlenen in het verkeer zolang je het maar vraagt door met je hand te zwaaien uit het raam. Dat ze bijna nooit de excuses aanbieden.

En als je weg gaat uit een gesprek zeggen ze "Pura Vida". Letterlijk vertaald "puur leven". Wat Pura Vida eigenlijk wil zeggen, is ‘geniet’. Zegt iemand Pura Vida tegen je, dan betekent dit eigenlijk dat je op en top moet genieten van het moment en je vooral geen zorgen moet maken om kleine dingetjes.

Zo heeft ieder land zijn eigen gewoontes. Maar goed, we gaan de auto inleveren bij het vliegveld van Liberia. Een tip als je een auto wilt huren in het buitenland, doe dat bij Sunnycars. Je huurt de auto voor een bedrag inclusief alle verzekeringen. Je staat achteraf niet voor verrassingen of je laat je geen extra verzekering aansmeren. We vliegen met Copa Airlines en komen om 16.44 uur aan in Panama-city. Daar overnachten wij in hotel in de buurt van het vliegveld. We worden door het hotel opgehaald en komen in apart buurtje terecht. Ik zeg nog tegen Cees, kijk dat ziet er ook niet uit dat grote roze gebouw. En ja hoor dat was ons hotel. Helaas kunnen we hier niet over straat en blijven we bij het hotel en staat daar op het menu een tosti, zakje chips en een blikje drinken. Eigenlijk best goed om niet weg te gaan want de volgende dag hebben we onze vliegdag met twee vluchten. De eerste vlucht vertrekt om 9:30 richting New York waar we 3 uur overstappen hebben. Nou die drie uur hadden we dan ook nodig. Omdat er vorige week een aanslag heeft plaatsgevonden en een schietpartij in de stad en de voorbereidingen van de Marathon wordt het vliegveld op het hoogste niveau beveiligd. Wij hebben nog nooit zoveel onze paspoort, ticket en bagage moeten laten controleren. Uiteindelijk krijgen we de doorreisstempel in onze paspoorten. En dan hebben we nog een kwartier bij de gate voor boarden.

Vanochtend 7 uur later om 7:44 uur landen we op Schiphol. En kunnen we terugdenken aan een "geweldige reis" door Panama en Costa Rica. Panama vanwege zijn cultuur en SUPER mooie stranden en Costa Rica om zijn Flora, Fauna en de Tico's. We hebben ontzettend mooie wandelingen gemaakt door de regenwouden, jungles en natuurparken. Enorm veel dieren gezien en ik, ben uit mijn comfortzone gestapt. Alles wat kruipt griezel ik van. Alle dieren die kunnen bijten daar griezel ik van, want ja je kan hierdoor hondsdolheid krijgen. En in een klein rot bootje de Grote Oceaan op om van dichtbij een Walvis te zien springen, of in een kanootje door de mangroven van Tortuguero in een grote Onweersbui met bakken regen en even verderop een kaaiman en slangen. Raften over een ruige rivier. Apen die eigenlijk geintresseerd zijn in je rugzak voor eten. Gelukkig is Cees nergens bang voor en zei dan tactisch dat ik mij niet zo moet aanstellen. GGGRRR maar daardoor heb ik geslapen in een kamer met insecten en grote hagedissen langs mijn strandbedje liepen, douchen onder een elektrische douche en ga zo maar door.......

Onze reis was in 1 woord "GEWELDIG"

Samara

28 oktober, ja we gaan al richting ons eindpunt Samara. En dan vliegen we via Liberia, Panama city naar Schiphol.

In ons vorig verhaal vertelde ik dat we Corcovado hadden geannuleerd. Corcovado bevindt zich in het zuidwesten van het schiereiland Osa aan de Grote Oceaan. In het verleden werd naar goud gezocht in de rivieren van Corcovado, maar deze activiteit is tegenwoordig verboden. Door de grootte en de diversiteit aan flora en fauna geldt Corcovado als één van de belangrijkste nationale parken van Costa Rica. De kans daar een jaguar te zien was daar zeker groter. Helaas was het rangerstation dicht door de vele regen en de eerdere tegenslag van orkaan Nate.

Omdat de afstand van Corcovado naar Samara groot is (ook via boot) hadden we eerder een overnachting in Jaco geboekt. Deze kon niet meer geannuleerd worden en omdat een luxe resort betrof met 2 zwembaden aan het strand denk je geniet er lekker van.

Nou ik kan vertellen dat het een horror hotel was. Halloween??? De oprit helemaal vervallen, de vervallen hotelgebouwen, wat een ellende zeg. Moet toch een vergissing zijn. Rotte boeiborden, afgebladderde muren, de sloten van onze kamer werkte niet, schuifpui stond niet in de rails en werkte niet.. Ouwe meuk binnen, kapotte matrassen etc. Tja daar zaten we dan, klacht indienen bij Booking.com.

Dus knop om, omkleden en plonzen in het zwembad, pinacolade erbij. Om 17:15 een schitterende zonsondergang. Lekker romantisch, nou in de kamer wemelde het van wel honderden grote rode mieren en vele rupsachtige dieren door de kamer over het bed. Dus eerst een slachtpartij. En dan eindelijk liggen we op bed met de veren van de matras in je billen en ons avondeten een zak chips en water. Volgende ochtend om 7 uur ontbijt wat overigens verrassend goed verzorgd was en dan wegwezen hier!!

Op naar de ferry in Punteras die ons naar het schiereiland Nicoya brengt. Het schiereiland met de paradijselijke stranden, ruige golven, charmante badplaatsen en hoge kwaliteit van leven maken Nicoya tot een van de populairste bestemmingen tijdens een rondreis in Costa Rica. Bij aankomst Punteras moesten we in de rij staan met de auto voor het oprijden van de ferry. Er lag daar een oude schuit en ik vroeg me af of we daarmee de oversteek gingen maken. Nee dat was hem niet maar daar kwam net zo'n oude schuit aan. Met een hoop handwerk en katrollen om de steiger gelijke hoogte te krijgen als de ferry kunnen we erop. Na anderhalf uur komen we in Naranja aan. We rijden richting Samara een klein plaatsje waar we de komende vier dagen verblijven. Samara staat bekend om zijn stranden en de heerlijke golven in de zee. Een surfdorp met een relaxte sfeer. En dat gaan we ook doen; relaxen; strand; zee; cocktails; zon en gewoon genieten.

We logeren in hotel "Samara Palm Beach". Klein, kneuterig met zwembad, gewoon heerlijk kleinschalig hotel. Heerlijke kamer met een groot bed. Alles schoon en aan kleine details gedacht. Het dorp zelf doet me denken aan de straatjes van Kreta of Kos. Aan de zee vind je drie terassen, een soda en politie. Nou hier vermaken wij ons wel.

Centraal Pacifisch gebied

Vandaag vertrekken we van Monteverde naar Ojochal. Dus vanuit Guanacaste; een ruige streek met spectaculaire landschappen, varierend van droge wouden tot nevelwouden met mistsluiers. Ze heeft een unieke cultuur dankzij de erfenis van de Chorotega indianen. Naar het centraal Pacifisch gebied; een druk bezochte streek met veel toeristen. Een streek met veel natuur, strand en rivieren.

Het is ongeveer 265 km waar we 4 uur over zouden moeten doen. Eerst de 35 km lange onverharde weg met gaten en hobbels en dan de doorgaande highway(max 80 km pu). Maar er zijn vele werkzaamheden onderweg door de orkaan Nate komen we uiteindelijk om 16;00 uur aan. Met alleen een korte- en lunchstop hebben we er totaal 7,5 uur over de 265 km gedaan. Oja, en nog een tussenstop bij Tarcoles. Vanaf een brug naar de krkodillen gekeken, zie foto. Ons hotel heet "Mono El Feliz" welke wordt gerund door Patrick en Todd uit Florida. Omdat het laagseizoen is krijgen we een upgrade, klein appartement, helemaal top! Zeker in dit kleine vogelparadijs met mooie bomen en bloemen. Totaal ZEN hier.......

De gedachte van gister is er nog. We hebben zo ontzettend veel gezien en meegemaakt en vanwege de aankomende tropische storm en vele regen(3tot4 dagen) annuleren wij onze cabinas in Corcovado en plonzen we heerlijk het zwembad in. Die nacht begint het dan ook te regenen en de volgende ochtend. Ik verneem op het Ticonews dat het rangercentrum op Corcovado gesloten is door het weer. Dus hebben we er goed aangedaan om te annuleren. Smiddags bezoeken we een waterval maar die kan niet tippen aan die van Tenorio. Terug bij ons appartementje worden we begroet door Dobber de huishond. Zo'n lieve hond, de eigenaren hebben hem opgenomen toen hij gewond kwam aanlopen. Hij was aangevallen in het bos en mist nu een oog. We besluiten ondanks dit mooie plekje en Dobber om niet te verlengen maar richting Manuel Antonio te gaan.

Een populair natuurreservaat met witte zandstranden, koraalrif en een regenwoud vol met wilde dieren. 'S avonds eten we bij een Nederlanse Italiaan Fabrizzio uit Den Haag. Wat een klager zeg, dit was niet goed, teveel buitenlanders in Den Haag(hij was pas terug geweest voor familie) etc. Ik denk dat ie het ook wel een beetje mist. Maar ja, getrouwd, kinderen en 8 kleinkinderen ondertussen......

Donderdag 26 oktober komen we in hotel Plaza Yara aan, een 4 sterren hotel. We hebben een kamer van 50m2 met grote ramen kijkend op de jungle. Tijdens ons verblijf hebben we daar mooie vogels gezien zoals de blauwkapmotmot en de geelvleugelara.

Na een heerlijk ontbijt gaat we de volgende dag naar het Parque Nacionale Manuel Antonio. Al gauw lopen we onder een groep kleine capucijneraapjes door. Langs het pad zien we veel roodblauw gekleurde krabben. Enige tijd later treffen we een vijftal wasberen aan. We waren door de rangers gewaarschuwd om geen eten mee te nemen maar niet iedereen geeft daar gehoor aan. En ja daar sprong een wasbeer in een tas van een vrouw. Dat was schrikken en tas kapot.

En daar liep een wittesnuitneusbeer. En doodskopapen, ppff wat zijn die brutaal zeg. Ook zien we een hertje met zijn moeder en een stel capybara's. En tot slot een grote licht blauwe iguaan. Wat een indrukwekkende wandeling weer.

Tijdens onze lunch in een strandtent probeerde er een aap de boel op stelten te zetten. Dat leverde uiteraard een mooi plaatje op, zie foto. En 'savonds heerlijk vis gegeten. De eigenaar heeft een red schnapper op de gril voor ons gebakken. Heerlijk zeg, jammie.

Monteverde

Zondag 22 oktober rijden we 117 km van Bijagua naar Monteverde en doen er ruim drie en half uur over. Onderweg zijn we nog gestopt bij "Las Puma's. Las Pumas Rescue Center is een opvang voor Puma's, jaguars en andere katachtigen. Het centrum startte aan het begin van de jaren 70, toen de ontbossing van Guanacaste op zijn hoogtepunt was. Op dat moment gingen vele wilde dieren verloren of werden gevangengenomen door de bewoners van het gebied als huisdier of voor de smokkel. Omdat het zelden voorkomt dat je een Jaguar in het wild kan spotten zijn we naar Las Pumas gegaan om ze daar te bewonderen. Klein park, maar ze doen goed werk. Ook vloog daar een toekan die ons wel interessant vond. Cees kon hem zo aaien, zie foto.

De max snelheid hier in Costa Rica is 80 km per uur. En de laatste 35 km naar Monteverde gaan we over een onverharde weg met kuilen en klimmen we naar Monteverde. Ook de orkaan Nate heeft uiteraard zijn sporen achtergelaten. Helemaal door elkaar geschud in onze 4 wheel Daihatse komen we aan in onze B&B Mariposa.

Monteverde is vooral bekend zijn nevelwouden. De regio van Monteverde omvat meerdere particulierenatuurreservaten, zoals het Reserva biológica Bosque Nuboso Monteverde, Reserva Santa Elena en het Bosque Eterno de Niños. Laatstgenoemd bosgebied werd aangekocht door kinderen uit 36 landen. Uit Nederland kochten in 1990 de WNF-Rangers voor 400.000 gulden 200 hectare nevelwoud.

De volgende dag gaan we na, dit keer een Eurpees ontbijt op pad. De wegen zijn hier zo slecht. Ondrweg staat een vrachtautootje vast in de modder. Gelukkig trekt onze auto ons er doorheen. We kopen kaartjes voor onze tour in het nevelwoud over de hangbruggen. Je loopt als het ware over en boven het nevelwoud. We gaan op zoek naar de Quetzal die hier voorkomt.

De quetzal is een vogel uit Midden-Amerika, die behoort tot de familie van de trogons. Het is de nationale vogel van het Midden-Amerikaanse land Guatemala.

Wehebben hem wel gehoord, maar helaas niet gezien. Smiddags hebben we de kolibrituinen bezocht. Wat zijn die vogeltjes snel zeg!! Zie filmpje

Als we smiddags in de Soda "Sabor Tico" aan een een Casoda zitten met een Tico-bier komen we tot de conclusie dat we moe zijn van het dierenspotten, we hebben al zoveel gezien en meegemaakt dat Monteverde in het niet valt. Maar we hebben nogwel wat voor de boeg.

SNachts worden we wakker van een hoop kabaal buiten. Gisteravond namen we een cocoskoekje, het pak koek zat onder de kleine miertjes van buiten en binnen. Dus in de prullenbak en even buiten gezet, vergeten binnen te halen en op te ruimen. Wat bleek, er was een Wiitesneutneusbeer met onze koekjes aan de haal, zie foto.

Bijagua

20 oktober komdn we net ten noorden van Bijagua aan op de boerderij. Finca Cata Experience, zij verbouwen Cacao, manderijnen, waterappels, pepers en honing. Het is weer eens wat anders twee nachten logeren op een Costaricaanse Finca met uitzicht op de Miravalles vulkaan en krijgen te horen dat er savonds om 19 uur wordt gegeten. We krijgen een soort linzensoep met een stuk vlees erin, rijst en salade. Als toetje krijgen we een flensje met je raad het al Cacao en honing.

De volgende dag gaan we naar het National Parque Tenorio. Daar komt de rivier Celeste en vulkaanwater van de Tenorio vulkaan samen. Door de mineralen en de zwavel ontstaat er een chemische reactie en onstaat er azuurblauw water. De trail is totaal 6 km, makkie zou je denken. Nou dat was weer werken om dit natuurverschijnsel te mogen zien. Klauteren, glibberen door de modder en dan begint het ook nog te regenen. Ik bedoel te stortregenen. We trekken snel de regencapes aan en DOOR.....

En dan komen we bij de waterval aan, zo mooi !!! Weer naar boven klauteren en na 1,5 km komen we bij het blauwe meer, het lijkt we Blue Lagoon (zie foto's). En dan zien we de grens waar de chemische reactie plaats vindt. WOWWw

Terug bij de auto de modderschoenen uit en heerlijk onze sandalen aan. Op zoek naar een Soda om wat te eten. Een Soda is een soort van klein eettentje die door een familie gerund wordt waar je echt Costar aans kan eten. Er is geen kaart.

We zien een gezellige en nemen eerst wat te drinken. Er zitten ook twee Sabaneros. Een soort van Costaricaanse cowboys met grote machetes(kapmessen). Eentje lacht naar ons en stelt zich voor als Pedro. Hij wijst en zegt "mi casa, mi casa". Hij wijst naar de andere kant en zegt mi Finca. Hij geeft Cees een biertje en babbelt weer verder. We verstaan er niet veel van maar lachen en met wat handen en voeten werk. Maar dan wijst hj naar zijn rugzak en dat het goed is en beter dan Panama of Colombia. Tja het kan natuurlijk over cacaobonen gaan we hebben geen idee. Er komt nog een ander aan die vind het maar niks en observeert ons en het gesprek wordt anders. Pedro zegt dat hij ook in mi casa woont. En wij moeten met hem mee. Wij kijken elkaar aan en spreken af geen eten te bestellen. Wij geven de beste man nog een biertje en rekenen af en zeggen dat we gaan. We mogen niet weg voor we een omhelzing geven. Tja, hier zit je met een taalbarriere, maar soms moet je ook naar je onderbuik gevoel luisteren.

Saripiqui

Het is vandaag alweer 19 oktober. We worden door de taxi afgezet bij Selva Tropical restaurant in Guapiles waar onze huurauto wordt afgeleverd door Sunnycars. Een 4 wheeldrive Daihatsu Terios en we gaan op weg naar ons hostel Islas del Rio. Dit hostel werkt samen met http://www.aguasbravascr.com die rafting tours verzorgen.

En ja dat gaan we morgenochtend dan ook doen "raften" over de rivier de Sarapiqui. Om 9.30 vertrekken we in een busje naar de plek waar we de instructie krijgen en waar de raftboten klaar staan.

We krijgen een lifejacket en een helm. E'en instructeur geeft ons uitleg en dan worden we in groepjes verdeeld.

En daar gaan we over het kolkende water. Geweldig zeg!! Stop, forward, peddles up, backward en peddle in. Op naar de volgende versnelling zo heftig en wat een adrelineboost krijg je ervan zeg Ppfff.....? in een rustig stuk hebben we een kleine pauze en worden er ananassen en meloenen schoongemaakt. Die gaan er we in na het harde werken. En daar gaan we weer helemaal te gek(zie fotoos).

Om half 1 komen we aan bij ons eindpunt waar er een heerlijke Costaricaanse lunch staat te wachten. We geven ons emailadres door voor de foto's. Ja er ging een medewerker voorop in een kayak, die maakte onderweg foto's.

En dan is het uihecken en we gaan op weg naar Bijagua.

Tortuguero

En dan is het tijd om te vertrekken naar Tortuguero. We worden oogehaald door een gezellige Tico in een oude Daihatsu Baleno die ons naar de haven van Moin brengt. In augustus heb ik contact gehad met een Costaricaan oftewel Victor Barrentas die rondleidingen verzorgd in Torteguero. Hij had een all-in prijs gemaakt; dus vervoer auto en watertaxi, cabinas en hij fungeert als privegids. We gaan zeeschilpadden 'snachts kijken, kanoen in de vroege ochtend en hiken doo het regenwoud.

Maar goed, onderweg in de auto babbelen Cees en Luis er flink op los. Spaans engels en nl. We doen een uur en 15 min over een rit van 40 km. Eenmaal aangekomen worden gekoppeld aan de regelateur van de haven. Om 10 uur stappen we in de watertaxi met nog 4 mensen. Er worden drie volle jerrycans met benzine neergezet en net al i Santa Catalina wordt er een slang ingedaan en gekoppeld aan de motor van het bootje. En daar gaan we 80 km voor de boeg door de watere nasr Tortuguero. De kapitein is een oude tico met 3 tanden in zij mond

Tortuguero is een dorp (poblado) aan de rand van het nationaal park Tortuguero in de gemeente Pococí in Costa Rica. De naam wil zoveel zeggen als schildpaddorp. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestplekken voor een drietal met uitsterven bedreigde zeeschildpadden. Dit zijn respectievelijk de Lederschildpad, de Groene Zeeschildpad en de Karetschildpad. Bij het dorp bevinden zich dan ook twee biologische onderzoeksstations. Het is een klein dorp dat slechts per boot door het oerwoud (primair regenwoud) of per vliegtuigje bereikt kan worden. Het dorp is met name bekend geworden door het ecotoerisme. Duizenden toeristen komen op het dorp af om de zeldzame schildpadden te bewonderen en boottochten te ondernemen door het nationaal park.

We zijn 2 uur onderweg als de boot stottert. Uiteindelijk komen we stil te liggen. Benzineslang uit de jerrycan in de andere, maar het probleem blijft. Er blijkt vuile benzine in te zitten en de filter is verstopt. Ook regent het inmiddels. Maar de beste man heeft hem uiteindelijk weer aan de praat. Gelukkig maar, want dobberen daar in de wirwar van rivieren in de regen is ook geen pretje. In Tortuguero staat Victor Barrantes ons al op te wachten. Hij brengt ons naar het hostel Rio del Mar net buiten het dorp. We hebben een simpele grote kamer, een bed met laken, een wc en jawel een elektrischd douche, zie foto. De buurman van nr 9 gaf aan voorzichtig te zijn met aanraken van de waterleiding ivm stroom. Het is dan wel 110 volt maar liever geen stroomstoot. Geen warmd douche voor ons?. Victor komg ons om 21.00 uur ophalen om op zoek te gaan naar zeeschildpadden die hun eieren komen leggen op het strand.

Met 30.000 zeeschildpadden per jaar is Tortuguero een van de belangrijkste broedplaatsen voor deze dieren ter wereld. De schildpadden, die vaak een lengte van een meter bereiken, komen op het strand wanneer er geen maan aan de hemel staat. Ze zoeken een plek om zich te nestelen, ergens boven de vloedlijn. Vervolgens graven de schildpadden een kuil en leggen ze hun eieren. We mogen alleen kijken olv een gids want na 18 uur mag je hier het strand niet op. We hebben een kleine kans omdat het oktober de laatste maand is waarin de schikdpad zij eieren komt leggen. Er gaat een heel proces vooraf als wij ri hting het strand gaan. De rangers van het park houden alles in de gaten en het is afwachten of ze worden gespot. Dus wachten wij in het rangerhuisje in het pikkie donker. En dan om 23 uur mogen we het strand op. Victor gaat het eea waarnemen en nog een keer. Daar staan we weer in aarde donker op het strand. Eindelijk kunnen we mee. Hij laat ons het spoor zien van de zee het strand op in het licht van de maan. We volgen het spoor en komen bij een kuil waar op dat moment een schildpad aan het bevallen is van haar eieren. Victor schijnt met een klein rood lampje bij, want zaklampen, telefoons, fototoestelldn mogen niet gebruikt worden evenals witte kleding zodat dit geen invloed kan hebben. Zo bijzonder zeg. Dan komt de ranger ons halen want ergens anders gaat er een de zee weer in. Wat een ervaring en we hebben geluk omdat het al 19 oktober is. Op de terugweg komen we nog verschillende dieren tegen, zoals de Jesus Christo leguaan, slangen en een gekko. Indrukwekkend pppfff.

We zijn 1 uur weer terug, gauw slapen want morgen om half 6 in de kano om dieren vanaf het water te spotten. De zon is net op en het is stil op het water. Wat een sirene rust krijg ik over mij heen. Heerlijk. We zien verschillende vogelsoorten, vissen die uit het water springen. En dan zien we een zeearend hoog in de boom. Wow die is indrukwekkend!! We varen over de grote rivier naar een kleinere rond een eiland. Prachtig die natuur. En dan begint het regenen. We doen gauw de regenponcho aan. We varen de mangrove in en zien een kaaiman, apen in de bomen en ondertussen bliksemt en dondert het en valt de regen met bakken uit.

We liggen stil onder bladeren van een soort palmboom. Ik zit eigenlijk niet op mijn gemak. Maar we geen andere optie dan te wachten. Eindelijk na 50 minuten regent het minder en peddelen we terug. Victor meld ons dat hij ons om 12 uur weer oppikt voor de hike door de jungle. Om 11:45 uur gaan we kaplaarsen huren, voor het geval we slangen tegenkomen. Daar gaan we, we lopen via een pad en Victor begint te vertellen over de bomen en de planten, ineens gaat hij de jungle in door de bossen hoppetee. Aaahhh denk ik, dit vind ik niet leuk. Maar ik heb geen andere keus dan snel achter Cees aan. Niet nadenken gewoon doorstappen. We hebben geen slangen gezien maat wel de "red frog".

Moe maar voldasn gaan we terug nasr de cabinas. We drinken nog een biertje en tot onze verrassing landen er een tiental papgaaien inde bomen van onze tuin en zien we een luiaard zich voort bewegen in de boom. Wat een kado zeg. Oja, gistersavond de mooie Roodoogmakikikker gespot, zie foto. Morgen vertrekken we weer, nu naar Guapiles waar onze huurauto wordt ageleverd.

Cahuita Costa Rica

Vandaag zondag 15 oktober vertrekken we om 9 uur met de Caribshuttle richting de grens van Panama en Costa Rica. Aangekomen bij de grensplaatje Sixoalo moeten we ons melden bij de Migratiedienst. Ons paspoort en reisgegevens worden gecheckt, we gaan op de foto en onze vingerafdrukken worden afgenomen. We mogen het land uit en krijgen de stempel in ons paspoort. En dan het moment, lopend over de brug (300 meter) die Panama en Costa Rica verbind. Wat een leuke ervaring zeg!!!

De Sixaola (Spaans: Río Sixaola) is een rivierdie stroomt door het natuurgebied La Amistad in de provincie Limón in Costa Ricaen door Bocas del Toro in Panama. Hij stroomt van het Cordillera de Talamanca-gebergte naar de Caraïbische Zee en heeft een lengte van ongeveer 35 kilometer. Ook splitst de rivier in het midden in tweeën op, later komen deze weer bij elkaar. Ook vormt de rivier een tijdsgrens; het tijdsverschil tussen Panama en Costa Rica is een uur. Er is een brug over de Sixaola tussen het stadje Sixaola, Costa Rica en Guabito, Panama. Omdat deze brug de grens oversteekt, is er een douanepost.

We komen bij het Migratiekantoortje van Costa Rica. Aansluiten in de rij, pppfff lekker warm ondertussen. Cees is aan de beurt. Hij krijgt de vraag of hij voor arbeid of vakantie het land ingaat. Goed geantwoord, stempel in zijn paspoort en hij mag door. Ik krijg de vraag wat voor beroep ik doe in de USA..... huh wrong country. Maar ja hoe vertaal ik mij beroep; sr mdw interne personeelslogistiek?. Tja letterlijk zal ik het maar niet vertalen. Dus zeg ik dat mijn beroep counseler is. Fout geantwoord...... ja en wat nu zonder spaans en geen vertaler.. gelukkig stond er een Nederlandse vrouw in de rij die Spaans sprak. Dus goed, stempel in mijn paspoort en ik mocht door. Shuttle weer i n en door naar onze volgende bestemming in Cahuita, 3Bamboo ecolodge.

Wat een heerlijheid hier zeg, een schitterende tuin, mooi zwembad en uiteraard onze boomhut. Helemaal geweldig, zie foto's. Daar zitten we dan omringd dood mooie vogels zoals de toekan, vlinders en een hoop oerwoud geluiden 'Savonds liggen we onder het muskietennet naar de oerwoudgeluiden van oa de brulapen. Die je om 5 uur sochtens brullend wakker maken, ze zitten nu wel heel dichtbij.

De volgende dag zijn we naar het National Parque Cahuita geweest. Het park omvat een aantal stranden en laaglandgebieden en richt zich op toeristen en andere bezoekers, die er komen duiken en snorkelen in het beschermde zeegebied, waar zich de Coralline-riffen en de nestgebieden van zeeschildpadden bevinden. Het rif bevat ten minste 35 soorten koraal, 140 soorten weekdieren, 44 soortenkreeftachtigen en 123 vissoorten. Op het land leven een groot aantal diersoorten, waarondermiereneters, paca's, neusberen, wasberen,luiaards, agoeti's, brulapen en kapucijnapen. Tot de vele voorkomende vogelsoorten in het gebied behoren onder andere de groene Ibis,groenbruine ijsvogel en dezwavelborsttoekan. Het park werd oorspronkelijk opgezet in 1970 als het nationaal monument Cahuita en kreeg in 1978 de status van nationaal park, hetgeen werd goedgekeurd in 1982.

Een wandeling van 8 km enkel. Wat mooi zeg, eerst komen we mooie vlinders tegen, hagedissen en een wasbeer. Verderop lopen we ineens onder de brulapen met kleine baby's. Wat een leuk tafereel. Grote spinnen, eekhoorns, iguana's en de Jesus Christus leguaan. De helmbasilisk is een grote hagedis uit de familie Corytophanidae. Deze soort wordt ook wel Jesus- of Jezus Christushagedis genoemd, omdat het dier op zijn achterpoten over het water kan rennen.

Ineens komt er een groot bruin beest op ons aflopen. Een soort van marmot op hoge poten. Het blijkt een capybara te zijn. Vederop komen we een groep capucijneraapjes tegen. Die zijn wel heel brutaal. Ze wiilen 1 ding en dat is eten. Daar waren we al voor gewaarschuwd. En als klapper die dag 2 slangen. 1 was bezig om een hagedis te eten. Genoeg gelopen, als 2 oververhitte zoeken we verkoeling in de zee.ppppfff wat is de zee warm zeg maar wel lekker zo in de golven. Eenmaal terug in Bamboo lekker nog even plonsen in het zwembad. Vanavond even de was ophalen bij de eigenaar( gelukkig weer wat schoons), tassen inpakken voor de boottocht voor morgen naar Torteguero.